Przygotowanie do dojrzałego ojcostwa jest procesem długotrwałym i powinno zaczynać się już w dzieciństwie. To wtedy młody chłopak, obserwując swojego tatę, poznaje pozytywny lub negatywny wzór ojca, na którym później może się wzorować lub od którego będzie starał się uciec.

Przyjęcie na siebie roli ojca powinno więc być poprzedzone przez przeanalizowanie tego ojcostwa, którego człowiek doświadczył w dzieciństwie i okresie dojrzewania. Jeśli w pamięci tkwią rany z przeszłości dla dobra swoich dzieci konieczne jest uzdrowienie relacji do własnego ojca, ale też do siebie samego jako mężczyzny. Potrzebne jest też odnalezienie pozytywnych wzorców, aby w roli ojca nie próbować zaspokajać własnych potrzeb z okresu dzieciństwa, ale rzeczywiste potrzeby swoich dzieci.


Z drugiej strony dobry kontakt emocjonalny z ojcem jest podstawą do budowania dobrego własnego ojcostwa. Nie oznacza to jednak, że jest gwarancją sukcesu, gdyż może powodować porównywanie się lub bezkrytyczne wprowadzanie w życie postaw i wzorców zachowań znanych z dzieciństwa.


Dopiero mając świadomość dziedzictwa własnej przeszłości, przyszły ojciec może rozwijać własne zdolności przydatne w związku, takie jak:
- zdolność do dojrzałej miłości,
- zdolność do wyrażania uczuć,
- umiejętność przebaczania,
- umiejętność odnoszenia się do kobiety z szacunkiem i bycia dla niej ochro­ną i wsparciem,
oraz pracować nad rozwojem własnych cech dojrzałego ojca takich jak:
- odpowiedzialność,
- troska o osoby słabsze,
- poczucie wartości własnej osoby.